De Maasdijken in Noord- en Midden-Limburg voldoen niet meer aan de geldende eisen voor hoogwaterveiligheid. De dijkringen in dit gebied bestaan uit een samenstel van kades, hogere terreindelen, keermuren, e.d., als waterkering aangelegd dan wel in gebruik genomen na het hoogwater van 1995. Het waterschap Limburg heeft, alvorens een dijkverbeteringsplan te maken, de ruimtelijke kwaliteit van de huidige dijken en hun omgeving laten onderzoeken door H+N+S Landschapsarchitecten. Wij brachten de cultuurhistorische aspecten in beeld. Het onderzoek mondde uit in een visie op de verbetering en in een aantal ontwerpprincipes. Deze zijn erop gericht de dijken beter in het landschap te verankeren en meer betekenis te geven.